Na het bezoek van vorig jaar aan de Ardennen zijn we na wat jaren van afwezigheid weer terug in de altijd mooie Vogezen. Het is misschien even wat verder rijden vanaf Enschede maar die extra uurtjes zijn het uiteindelijk meer dan waard als je die langgerekte beklimmingen weer voor je ziet. 

Zelf ben ik met een groepje van 7 al eerder deze kant op gereisd om de UCI GRAN FONDO VOSGES mee te pakken en nog wat langer van de omgeving te kunnen genieten. Voor wie benieuwd is hoe dat is gegaan verwijs ik je graag door naar mijn Strava waar een uitgebreid verslag hierover staat geschreven. Naast deze wedstrijd/toertocht hebben we nog wat mooie tochtjes gemaakt zover onze benen en het weer dat toelieten, het was namelijk de eerste paar dagen beter weer in Nederland dan in Frankrijk. Daardoor zijn we dan ook met z’n vijven noodgedwongen gaan wandelen wat uiteindelijk helemaal geen straf was in deze omgeving moet ik zeggen, uitzicht was er niet echt door de mist maar de paden en snacks maakten veel goed! 

De reisdag van de rest van de KV’ers brak aan en wij konden gaan wisselen van huisje. Een tocht die voor ons maar 22 km was maar aangezien je niet helemaal naar Frankrijk komt voor 22 km hadden David en ik, die niet meer in de auto pasten, er maar een mooi lusje aan vast geplakt. Het begon die dag vrij fris dus wij waren tot overschoenen en buffjes aan toe ingepakt maar later die dag merkte je dat de rest van KV het mooie weer had meegebracht uit Nederland en konden we in zomerpakje de Grand Ballon gaan beklimmen. 163 km verder kwamen wij in de buurt van het huisje en stond er ons nog één klim te wachten volgens onze Garmin, dat was de sindsdien beruchte Huisklim van 1.5 km à 11% gemiddeld! Dit is tevens ook de enige klim waar ik sneller boven was dan David 🙂 

Eenmaal boven aangekomen zagen we de eerste auto’s van de andere al staan en kon de gezelligheid beginnen. Nadat de eerste kamers al snel waren geclaimd kon het koolhydraat stapelen beginnen om zo de glycogeenvoorraad voor de dag erna maximaal aan te vullen. Toen dat was gebeurd kon naar mijn mening een van de leukste dingen beginnen, de Komootsessies. Hierbij vormde dan ook direct een tweedeling in de groep met aan de ene kant de racefietsers en aan de andere kant het volk dat ook graag met zijn fiets loopt 🙂 Aangezien donderdag voor de meeste mensen de eerste dag hier fietsen zou zijn was het plan enigszins rustig te beginnen met een rondje van 90 km en 2000 hm. Een rondje dat bestond uit Col du Page, Grand Ballon en de Col d’Oderen. Hierbij werd de Grand Ballon vanaf Willer-sur-Thur beklommen, vanaf waar het 15.9 km klimmen is à 6.1% gemiddeld. Met iedereen eenmaal boven hebben we genoten van een goeie koffiestop met crêpes en soepkommen chocomel. Vanaf daar zijn David en ik onze eigen weg gegaan want voor ons was het natuurlijk niet de eerste dag en de rest van de route hadden wij al eens gereden. Hierbij hadden wij ipv Col d’Oderen de Col du Hundsruck en Ballon d’(b)Alsace, ook allebei pareltjes van klimmen! 

Na weer een goed avondje koolhydraten stapelen begonnen er meer groepjes te ontstaan bij de Komootsessies, de frisse racefietsers die toe waren aan meer en de racefietsers die toch de poten begonnen te voelen. Bij de mountainbikers had je de groepen, al gesloopt door Abe en nog niet gesloopt door Abe. Ikzelf had me gemengd bij de groep renners die toch wat minder wilden want met de plannen voor een koninginnenrit op zaterdag wilde ik m’n lichaam toch wat sparen. Daardoor zelfs de korte route die langs de Finse meren met lekkere muurtjes zou gaan nog wat ingekort om er een echt herstelritje van te maken wat best mooi ging daar over de fietspaden. De rest van de racefietsers zijn toen de hele andere kant op gegaan met onder andere Markstein, Col de la Schlucht en het kleine ballonnetje. 

Met de grootste plannen voor morgen(212 km en 5000 hm) was het plan om vroeg het nest in te duiken maar toen gooide m’n achterrem roet in het eten. Die bleek wat aan te lopen maar ipv het remblok zelf bleek het de veer te zijn, dat remblok even snel vervangen bleek echter makkelijker gezegd dan gedaan. Een lange beunsessie met Jorge en Jan-Willem verder en het werkte nog steeds niet. In de ochtend dan toch eindelijk de schijf tussen de blokken gekregen maar het liep nogal aan, in de hoop dat het voldoende zou slijten in de afdaling van de huisklim naar beneden gereden maar zonder trappen reed David makkelijk bij me weg terwijl ik aan het doortrappen was dus toen ook David alleen verder laten gaan. Toen het probleem laten verhelpen bij de fietsenmaker en zelf nog op de fiets gestapt in de hoop de Finse meertjes en de berg met de mooie meisjes te kunnen zien maar dat avontuur strandde helaas ook met geïrriteerde schenen voordat ik daar ook maar aan kon beginnen. Iets waar ik helaas tot op de dag van vandaag(30-5) nog mee loop te kloten. Gelukkig heeft de rest wel van de Planche en de Ballon d’Alsace nog kunnen genieten die dag, voor mij des te meer redenen om nog een keer terug te gaan! 

Voor mij en 4 andere was toen de laatste avond aangebroken en hoefde er opeens geen route meer gepland te worden, afgezien van die naar huis maar dat hebben we aan google maps overgelaten. Voor de rest van de racefietsers was er nog een mooie route om naar uit te kijken. Deze route voerde over Col d’Oderen, Col du Bramont, Grand Ventron en Col du Brabant waar als je niet de directe weg omhoog neemt je een heuse ontmoeting met Jezus kan verwachten! Terwijl je daar de ene na de andere haarspeldbocht beklimt staat hij daar opeens op een prachtig uitzichtpunt, alsof je opeens in de heuvels van Rio de Janeiro staat. Een ervaring waar onze eigen schrijver Hermans je alles over kan vertellen. Deze bijzondere dag is afgesloten met een grote BBQ om de eiwitten weer lekker aan te vullen. Met alle KV’ers terug in Nederland het nog even afgesloten met een pizza en cross-fitters die pogingen deden tot fietsen. Een geslaagde week kan ik wel zeggen!!(op de schenen na dan)

Paul Saakes