Na een goede winter en afgelopen vakantieweek mooi weer was het tijd om weer te kijken hoe de vorm echt is. Op het parcours van Almelo kon ik meedoen aan een trainingskoers van 75 minuten.
Naast mij waren er nog 5 KV’ers en 1 OWC’er om half 9 ’s ochtends present op de campus om gezamenlijk naar Almelo te fietsen. Op de heenweg miezerde het een beetje en ik werd al beetje bang, want ik had mijn carbonnen velgwielen gestoken en dat remt niet zo best in de regen.
Gelukkig stopte het met regenen en drogen de klinkers op Sportpark de Sumpel heel snel.
Na klungelen met het nummer weer opspelden, keuzestress over in welke kleding ik ging koersen (geen overschoenen, wel winterhandschoenen en beenstukken en ook de windstopper bleef aan) en twee haastige inrijdrondjes werden we al in gang geroepen.
Tijdens de drie rondjes neutralisatie was het zaak om slim naar voren te schuiven en het peloton dynamiek al een beetje aan te voelen.
Het parcours van Almelo is een langwerpig parcours met eerst 2 steile gekke heuveltjes met een bocht ertussen, daarna van de tweede heuvel maak je aardig wat vaart door de chicane. Vervolgens volgt een lang recht stuk over klinkertjes om met een langlopende bocht achterin in het parcours weer richting de brede finishstraat te rijden. De wind stond recht op het parcours, dus wind tegen op het lange klinkerstuk en wind tegen op de finishstraat. In de neutralisatie kwam ik er al snel achter dat je op de brede finishstraat met bijna geen moeite via links helemaal naar voren kon schuiven, dus toen de neutralisatie eenmaal voorbij was, zat ik al mooi bij de eerste 10 renners.
De tactiek was om eerst alles af te wachten in de voorste helft van het peloton en na 45 minuten pas een keer te gaan aanvallen. Dit was vooral geïnspireerd dor het feit dat ik vorig jaar te vaak te gretig was en al veelste snel mijn troeven op tafel legde.
Zoals verwacht vlogen de eerste rondjes voorbij, mijn bochtentechniek was niet al te best, maar ik kon wel enigszins volgen en anders waren het maar kleine gaatjes die ik moest dichten. Nu zat ik steeds lekker vooraan, maar net op het moment dat Jesse naar voren schoof liet ik me beetje afzakken met het idee dat Fausto en Jesse wel zouden zorgen dat er geen kopgroep wegrijdt zonder KV’ers.
Nog geen minuut nadat Jesse naar voren schoof, krijgt er een kopgroep van 6 man met onder andere Jesse en Rient een gaatje. Ondanks het feit dat er nog flink wat elites in het peloton zaten, werd er helemaal niet gereden en was de kopgroep zo gevlogen. Fausto reed een vals tempo op kop van het peloton en om ook mijn steentje bij te dragen en het plan te evalueren, schoof ik weer door naar tweede positie. Hier werd het me duidelijk dat Fausto tevreden was met de koerssituatie en zelf ging focussen op de sprint, maar hier geen leadout voor nodig had.
Hierbij besloot ik om aan mijn oorspronkelijke plan vast te houden en nog te gokken op een goede uitval. Toen na 45 minuten iemand van Scorpions Racing Team, een ploeg die ik gisteren had zien meerijden bij de Ster van Zwolle, wegreed, leek het me een goed moment om er na toe te springen om samen met hem weg te rijden. De accelaratie was top en ik zat er zo bij. Alleen toen kreeg ik te horen: “Ik ga mijn energie sparen, ik rij niet mee!” Fantastisch, dat is wat je wilt horen nadat je wegspringt, maar goed alleen doorrijden is zinloos, want het peloton kwam ook tot leven, dus mijn benen hield ik ook stil en ik kon me spoedig weer in laten rekenen door het peloton.
De kopgroep viel aan vlak voordat we het tweede peloton lapte, dus toen er weer een flink aantal renners voor ons opdoemde, wist ik dat het zaak was om goed van voren te zitten. Hierdoor kon ik soepel langs dat peloton rijden, die bijna allemaal bij ons ook aansloten, omdat de vaart in het peloton ook wel zoek was. Toen die vaart echt helemaal stagneerde en een junior van OWC aan de linkerkant van de finishstraat aanviel, vond ik het uitstekende moment om op rechts ook een aanval uit te voeren. We hadden een gaatje en hij wilde wel doorrijden. Alleen kwam er te vroeg al reactie van het peloton die ons niet wilde laten rijden. Anderhalve rondje rondgedraaid complimenten gekregen van de OWC Junior en ik kon weer me verschuilen in het peloton.
Fausto zou voor de sprint gaan en ik zag ook geen andere optie meer, dus ik was ook van plan te gaan sprinten.
Bij het horen van de bel viel het echter stil en toen ging Fausto al: “Ik ga gewoon 600 watt zo lang mogelijk trappen en dan kijken wie er nog overheen komen.” Voor mij was dit ook perfect, want ik zat best wel voorin in peloton en kon dus mooi profiteren van de anderen die vol de achtervolging inzette. Uiteindelijk werd Fausto 150 meter voor de finish ingehaald door de peloton en werd hij 4de van het peloton. Ik kon in het zog van het peloton meeglippen en na de laatste bocht een zittende sprint zo lang mogelijk volhouden. Dit resulteerde in een 3de plek van het peloton en 9de totaal.
De mannen van OWC werden 1 en 2 en daarom kon ik op de terugweg weer mooi luisteren en leren hoe het wel moet. Al met al een leuke zondagbesteding en weer heel leerzaam.
Da’s een heel ander parkoers dan ze vroeger hadden. Dat was permanent en nogal bochtig. Dit is tijdelijk en alleen op bepaalde dagen neem ik aan? Net zoals destijds ons trainingsrondje op de campus op woensdag?