Dag 0
Met aanwezige spanning stapte ik woensdagochtend om 6:00 uur in de ochtend in de auto bij Niels L. en Harmen P. De reis naar, voor mij, het meest zuidelijke punt ooit in Europa zou beginnen. Met de rijvaardigheden van Niels bereikten we heel snel de Vogezen en al om 13:15 uur waren we bezig met ons eerste klimmetje. Deze klim werd al snel verstoord door, volgens de heren, regenheks Wilja; immers alle jaren was het mooi weer en met dat ik mee was, was het foute boel. Na een tijd geschuild te hebben onder een heel lieve boom, besloten we naar de andere kant van het dal te fietsen waar de zon wel scheen. Niels en Harmen gingen er natuurlijk als gekken vandoor, maar ik heb me niet gek laten maken (goede tip van de heren). Na een half uurtje klimmen was ik blij mijn fietsgenootjes te horen praten waarmee ook de top van de tweede berg gehaald was.
Uiteraard had ik, als regenheks zijnde, de wolken ook al deze kant op gehekst en dus besloten we t huisje maar te gaan zoeken. Na een uitleg van minstens drie kwartier over voornamelijk de geweldige vaatwasser van de Duits sprekende Fransman waren de wolken voor de zon ook spontaan verdwenen; dus weer tijd voor een volgende Col.
Nadat de Ballon d’Alsace bedwongen was en we wederom bij t huisje aankwamen was de tweede auto met daarin Rob, Rutger, Daan en Jesse ook over. Niet veel later volgde het busje waarmee Woud, Tim en Martijn de fietsen naar Frankrijk brachten. De auto’s van Timothy (met Fianna, Stan en Nick) en Niels G. (met Koen, Kees en Wessel) kwamen aan gedurende de avond/nacht. Als een echte rally coureurs kwamen Bas, Jens, Siep en Susan in de nacht nog de parkeerplaats op gescheurd in de Ford Ka. Toen was de club Vogezengangers compleet.
Dag 1
“Wakker worden, wakker worden” schalde Jochem Meijer uit de speaker…… Iemand vond het nodig om om half tien toen het ontbijt klaar stond iedereen zomaar wakker te maken met dit geweldige nummer. Een kleine twee uur later was het ontbijt op en zaten we te wachten op mooi weer…. Letterlijk helaas want de regen was nog niet weggetrokken. Jesse, Daan en Niels G. vonden het tegen twaalven droog en besloten alvast te gaan fietsen. De rest volgde een goede twee uur later toen de zon zich voorzichtig liet zien. De route liep vandaag via de Ballon de Servance dwars door de wolken.
Tim, Nick, Bas, Stan, Niels L., Kees en het hiervoor genoemde trio deden hierna nog “even” de Planche des Belles Villes. Vervolgens stond de Ballon d’Alsace weer op het programma maar nu vanaf de andere kant. Tijdens het beklimmen werden wij dan ook ingehaald door deze groep en zodoende kwamen we weer samen boven. Toen Stan en Niels langskwamen, bij wat later bleek halverwege de klim was, werd mij nog even opbeurend toegeroepen: “Je bent er bijna!”, dus ik zette de eindsprint in en liet me dus toch een beetje gek maken.
Onder het genot van een goed bord pasta werden de ervaringen van de eerste dag besproken. De eerste beklimmingen en afdalingen, nieuwe PR’s en noteringen, maar ook het ontdekken van nieuwe mooie tracks van de MTB boys. Kortom, de sfeer zat er goed in!
En alsof dag 1 niets voorstelde wilde Susan haar aantal hoogtemeters, alsof ze hier ontevreden over was, nog even opkrikken. Ik had het genoegen om er samen met haar nog een paar bij te maken gedurende een mooie wandeling door de omgeving.
Dag 2
Deze vrijdag, vrijdag 11 mei 2018 vertrokken we om 11:11 uur. Vandaag was het tijd voor dé Grand Ballon. Hier werd traditioneel met de hele groep naartoe gefietst.
Onderweg werd dit onderbroken door een valpartij waarbij Timothy het voornaamste slachtoffer was. Volgens de overleveringen besloten twee vrachtwagens elkaar in te gaan halen in een klim. Timothy kwam als volleerd daler de andere kant op naar beneden. Direct na een haarspeld kwamen de twee vrachtwagens op zijn pad. Door snel uit te klikken en een Jean Claude van Dammetje te doen wist hij de vrachtwagens door deze spagaat op de fiets zo ver uit elkaar te duwen dat hij er precies tussendoor paste. Helaas bleef zijn shirtje net haken aan de bumper van een van de twee wagens en met de 100kmh+ die hij reed was een val niet te vermijden. Koen en Tim, die zonder zijn heldhaftige optreden vol tegen de vrachtwagens aan zouden zijn gegaan, zaten nog in zijn wiel en schoven ook mee onderuit. Helaas bleek Timothy’s schouder dusdanig verwond dat Stan, Harmen en Fianna met hem een bezoekje hebben gebracht aan het Franse Hôpital. De rest van de groep heeft de route vervolgd en de traditionele foto op de Grand Ballon werd gemaakt. Harmen en Stan hebben later die dag onder andere de Grand Ballon alsnog gefietst.
Na de afdaling van de Grand Ballon is ieder op zijn eigen manier weer terug gekomen bij het huis: korte route, iets minder korte route of de shortcut met het busje. Bij thuiskomst konden de wielerlijntjes geïnspecteerd worden en werd al snel werd begonnen met de bereiding van het avondeten. Weer die heerlijke pasta met een lekkere ijsje als toetje.
De pasta ging er zeker goed in bij de MTB boys. Deze hadden een monstertocht van ruim 65 kilometer met 2200 hoogtemeters gemaakt. Eerst de Ballon de Servance en vervolgens over de Ballon d’Alsace via de MTB tracks en gave downhill stukken. Sommige stukken waren zelfs zo steil dat het haast niet met mountainbike was te doen. Wat een helden!
Dag 3
De uitputting sloeg toe en de groep ging uiteen in verschillende groepen. Voor het grootste deel van de groep had Niels L. bedacht de route die de bedoeling was op dag 0 te fietsen. Fianna en ik waren helemaal onder de indruk van de mooie omgeving die deze route bracht. Na dit gedeeld te hebben met de bedenker van de route veranderde dit al snel in veel te steile, niet leuke geitenpaden.
De route voerde door zo’n afgelegen stukje van de Vogezen dat het vinden van een café/bar/supermarkt als pauzepunt nog een hele uitdaging bleek. Gelukkig was er een benzinepompje langs de kant van de weg waar cola gevonden werd en even verder kwamen we ook nog een waterpunt tegen. Het vinden van een fotograaf daarentegen is geen probleem gebleken. Je hoeft het woord alleen maar in je mond te nemen en je foto wordt al genomen.
Bij thuiskomst werd fanatiek gejaagd op de KOM Col du DM. Onder andere filmende mountainbikers Wessel, Jens, Siep en Martijn hebben pogingen gedaan. Niels G. wist uiteindelijk een tweede tijd te veroveren. Ondertussen was de BBQ al aangemaakt door Timothy en werd het vlees door hem en Koen vakkundig bereid. Hiermee werd de laatste avond in de Vogezen afgesloten.
Dag 4
Vlak voor vertrek besloot Rob nog een keer vol te gaan voor de KOM en met succes. Bij terugkomst in Enschede werd pizza gegeten en was er echt een einde gekomen aan dit fijne weekend met een enorm leuke groep.
Al met al had ik stiekem best wel hoge verwachtingen van dit weekend. Ik kan nu zeggen dat deze verwachtingen nog vele malen zijn overtroffen. Ik heb genoten. Vogezen, tot volgend jaar!
Wilja Klein Teeselink