Op zaterdag 15 september reisden er 12 enthousiaste en ietwat zenuwachtige leden af naar de velodrome in Amsterdam. Daar zou om half één een heuse baanclinic beginnen. Hoe dichter bij de baan we kwamen, hoe hoger de zenuwen begonnen op te lopen, maar omdat we wielrenners zijn, lieten we dat natuurlijk niet blijken. Toch? Stipt om half één kwam de trainster de binnenplaats oplopen en kregen we uitleg over de baan, de baanfietsen en hoe je eigenlijk een helm zou moeten dragen. Vooral dat laatste bleek voor een aantal mensen nieuw. Gelukkig waren er naast baanfietsen, ook helmen te leen en kon iedereen op een veilige manier de eerste rondjes op het beton fietsen, om zo aan de toch wel aparte fiets en de indrukwekkend steile baan te wennen. Daarna was het dan zo ver: we werden in twee groepen gesplitst en zouden tijdens de oefening steeds het tempo verhogen, zodat er uiteindelijk ook op de baan gefietst kon worden.

Gang is alles

Terwijl de eerste groep na de oefening met grote pretoogjes van de fiets af stapten met uitspraken als ‘Wat was dat gaaaaf!’, stond groep twee nog een beetje afwachtend te kijken naar de steile wand waar ze zometeen overheen zouden moeten fietsen. Tien minuutjes later stond groep twee gelukkig met net zulke glinsteringen in de ogen naast de fiets en kon er (na nog wat extra uitleg) met de gehele groep op de baan gefietst worden. Veel te snel ging de tijd voorbij en was alweer het einde van de clinic in zicht. Na wat complimentjes over ons niveau van de trainster en natuurlijk een afsluitende groepsfoto, moesten we dan toch echt de velodrome verlaten. Gelukkig was iedereen het er over eens: op de baan komen we zeker nog eens terug!

Hoe hoger hoe beter

 

De volleerde baanwielrenners van KV

 

Fianna Stenveld